Zover ik me kan herinneren was ik bezig met het analyseren van gedrag van mensen. Waarom maken ze bepaalde keuzes? Soms stelde ik een scherpe vraag die mensen in eerste instantie niet verwachten. 

 

De keuze voor Technische Natuurkunde gaf me royaal analyseren, een diploma en anderzijds was het voor mij niet levend genoeg, ik miste de menselijke kant. Dat bracht mij tot het besluit mijn bevoegdheid als tweede-graads docent te behalen en Natuurkunde en de sociale kant te combineren. Na een paar jaar met plezier fulltime in het onderwijs te hebben lesgegeven, merkte ik dat ik innerlijk niet de juiste balans kon vinden.

 

Ik verplaatste mijn werk van mijn hoofd meer naar mijn handen en ging aan de slag als elektricien en beveiligingsmonteur. In het zoeken naar mijn innerlijke balans hielpen de spiegels van coaching, het meekijken, de extra paar ogen en oren van de ander. Er kwamen vragen langs als: wie ben ik als vader, echtgenoot  en collega? De Gideon cursus van de Emmaus Academie bracht een grote verdieping en daar ontstonden de eerste vonken met een les bokscoaching. 

Na allemaal 'hoofdwerk' te hebben gedaan, ben ik zelf gaan boksen. Daar ging een wereld voor mij open die ik niet in woorden kan beschrijven. De puurheid, de rauwheid en toch het diepe respect wat ik ervaarde. Het werkte voor mij vaak als een katalysator in het vinden van antwoorden op vragen die ik had. 

Met mijn passie als recreant bokser wil ik iets doen. Ik vond meer van mijn eigen vuur in de rake vragen die ik graag stel. Een vuur dat ik wil inzetten om weer andere vuurtjes aan te steken of opnieuw te laten opvlammen. Als man en vader, bovenal als mens.